O ΠΑΟΚ απέκλεισε την Μπενφίκα κερδίζοντας την με 2-1 στην άδεια Τούμπα σε ένα ματς που έχει όλες τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ιστορικό. Η ομάδα του Αμπελ Φερέιρα, καταθέτοντας ψυχή και πίστη, κατάφερε ό,τι δεν είχε κάνει σε άλλες περιπτώσεις, που είχε ακριβότερους ποδοσφαιριστές και περισσότερες ελπίδες, σύμφωνα με τις γνώμες των ειδικών που μπερδεύουν το ποδόσφαιρο με το Championship Manager. Χθες οι ίδιοι ειδικοί τον έβλεπαν χαμένο από χέρι, αλλά αυτός πέταξε έξω από το Τσάμπιονς λιγκ μια ομάδα με μεγαλύτερη ποιότητα, τεράστιο μπάτζετ και βαριά ευρωπαϊκή φανέλα. Το έκανε αποδεικνύοντας πως σε ένα μονό ματς όλα γίνονται και στέλνει ένα μήνυμα και στις υπόλοιπες Ελληνικές ομάδες, που θα μπουν σε αυτή τη διαδικασία αυτές τις μέρες: με προσοχή και πίστη όλα γίνονται.
Ο ΠΑΟΚ βλέπει διάπλατα ανοιχτό μπροστά του το δρόμο προς τους ομίλους: η Κρασνοντάρ που τον περιμένει είναι κατώτερη ομάδα από την δευτεραθλήτρια Πορτογαλίας. Κι ο ΠΑΟΚ έχει σιγουριά κι αυτοπεποίθηση – και φυσικά μυαλό και σοβαρότητα, στοιχεία που δεν είχε πέρυσι π.χ όταν ήθελε να αποκλείσει τον Αγιαξ παίζοντας με τέσσερις κυνηγούς και σχεδόν αδιαφορώντας για την άμυνα του. Στην περίπτωση ωστόσο του ΠΑΟΚ δεν μετράνε μόνο τα όσα παραπάνω έχει: μετράνε και τα όσα λιγότερα έχει. Φέτος έχει ανάγκη από χρήματα πχ. Λόγος ικανός για να πάει στην άκρη όλη η νοοτροπία του νεοπλουτισμού και να εμφανιστεί ένας ΠΑΟΚ από τα παλιά: ο ΠΑΟΚ που παλεύει, αγωνίζεται, πιστεύει στα δικά του παιδιά και ξέρει πόσο σπουδαίο είναι να είσαι ομάδα.
Στο πρώτο άντεξε, στο δεύτερο κέρδισε
Ο ΠΑΟΚ πήρε την πρόκριση με δυο γκολ στο δεύτερο ημίχρονο αλλά προκρίθηκε γιατί άντεξε στο πρώτο, όταν η κατοχή της μπάλας που έκαναν οι Πορτογάλοι ήταν τεράστια. Η μεγάλη κατοχή μπάλας, σε συνδυασμό με την έλλειψη μεγάλων ευκαιριών, οδήγησε την Μπενφίκα σε ένα κλασικό λάθος που κάνουν οι ομάδες που νιώθουν ανώτερες: οι Πορτογάλοι στο δεύτερο ημίχρονο πήραν κι άλλο ρίσκο νομίζοντας πως δεν κινδυνεύουν στα μετόπισθεν, μόνο και μόνο γιατί κρατάνε τη μπάλα. Ο Δημήτρης Γιαννούλης αρχικά, αλλά και ο Ακπομ, στους κενούς χώρους βρήκαν πεδίο δράσης: ο υπέροχος ακραίος μπακ προκαλεί το 1-0. Κι ο νεοαποκτηθείς Αντρια Ζίβκοβιτς βρήκε το γκολ της σιγουριάς θυμίζοντας στην πρώην ομάδα του γιατί κάποτε τον απόκτησε: η Μπενφίκα θα έβαζε σίγουρα ένα γκολ, αλλά αυτό πλέον δεν θα έφτανε.
Το δεύτερο ημίχρονο δεν θα είχε αξία, αν στο πρώτο ο ΠΑΟΚ δεν πάλευε για να μείνει ζωντανός, αν δεν μεγάλωνε δηλαδή τις ελπίδες του κρατώντας το μηδέν στην άμυνα. Ενας κανόνας στο ποδόσφαιρο λέει ότι όταν παίζεις με κάποιον πιο καλό, όσο λιγότερο χρόνο του αφήνεις για να δείξει την ποιότητα του, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχεις εσύ να τον κερδίσεις.
Το ποδόσφαιρο που ξέρουν
Ευτυχώς για τον ΠΑΟΚ ο Φερέιρα γνωρίζει καλά τη Μπενφίκα κι άφησε κατά μέρους πρωτοτυπίες όπως τη χρησιμοποίηση του Μπίσεσβαρ σε ρόλο δεξιού μπακ που είδαμε με την ΑΕΛ. Ο ΠΑΟΚ έπαιξε με πέντε κανονικούς αμυντικούς που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να περιορίσουν την επίθεση της ομάδας του Χεσούς. Ο Γιαννούλης, στο ρόλο ήρωα της βραδιάς, μπορεί να έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης, όταν η Μπενφίκα άρχισε να κουράζεται, αλλά ήταν η προσαρμοστηκότητα του Κρέσπο σε ρόλο δεξιού μπακ και η απόλυτη συγκέντρωση της τριάδας των στόπερ (Βαρέλα – Ιγκανσον – Μιχαηλίδης) τα στοιχεία που μέτρησαν καθοριστικά. Ο ΠΑΟΚ έπαιξε το ποδόσφαιρο που ξέρουν να παίζουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις οι ελληνικές ομάδες, όταν έχουν γνώση των δυνατοτήτων τους: περιόρισε τον αντίπαλο, περίμενε την κούραση και την κόπωσή του, τον χτύπησε αφού προηγουμένως έπαψε να τον φοβάται. Αυτό ειδικά το ποδόσφαιρο μπορείς να το παίξεις μόνο όταν δεν έχεις έπαρση και κρίσεις μεγαλείου: ο ΠΑΟΚ φέτος πατάει στη γη – τα οικονομικά του προβλήματα τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει τα ευρωπαϊκά του ματς ως παιγνίδια επιβίωσης. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρει και κόντρα στην Κρασνοντάρ για τον ίδιο λόγο: φέτος πολεμάει – ας μην ξεχνάμε ότι, αν είναι αλήθεια όσα έχουν γραφτεί, για να εισπράξουν οι ποδοσφαιριστές του τα χρήματα από τα μεγάλα περσινά τους συμβόλαια πρέπει να τα καταφέρουν στην Ευρώπη. Κι ο Αγιος φοβέρα θέλει – και το ξέρουμε.
Η διαφορά σε σχέση με πέρυσι
Το τελικό 2-1 που διαμορφώθηκε στις καθυστερήσεις έδωσε στη νίκη του ΠΑΟΚ μια ηρωϊκή διάσταση. Ο Δικέφαλος, εκτός από την πρέπουσα σύνθεση είχε και διακριθέντες σχεδόν όλους τους παίκτες του. Ο Γιαννούλης ήταν ο καλύτερος, αλλά κοντά του ήταν ο τερματοφύλακας Ζίβκοβιτς (που κράτησε τον ΠΑΟΚ ζωντανό, όταν στην πρώτη ώρα του ματς υπέφερε), το σύνολο των αμυντικών που δεν πανικοβλήθηκαν, ο Ακπομ που ταλαιπώρησε τον Βερτόκεν και τον Ντίαζ – φυσικά και ο Ζίβκοβιτς που χρειάστηκε ελάχιστο χρόνο για να δείξει σε όλους ποιος είναι και τι μπορεί. Κυρίως όμως η μεγάλη διαφορά του ΠΑΟΚ σε σχέση με πέρυσι είναι η ενέργεια που μπορεί να ξοδέψει: πέρυσι μετά το 60΄τα μεγάλα του παιδιά θα έπαιζαν μόνο με τη μπάλα στα πόδια και η Μπενφίκα χωρίς πίεση θα έκανε πασαρέλα – φέτος το τελευταίο μισάωρο του ματς ήταν το καλύτερο του ΠΑΟΚ γιατί η ομάδα του τρέχει. Κι έχει φυσικά κι ομοιογένεια: οι δέκα από τους έντεκα που ξεκίνησαν δούλευαν με τον Φερέιρα και πέρυσι. Αυτό στα προκριματικά είναι πάντα ένα όπλο – το μεγαλύτερο όπλο: η Μπενφίκα μπορεί να χει κάνει του κόσμου τις μεταγραφές και μπορεί σε ένα μήνα να είναι μια σούπερ ομάδα. Χθες ήταν ένα απλό άθροισμα καλών παικτών που ψάχνονται. Ομάδα είναι ο ΠΑΟΚ. Που σίγουρα θέλει ενίσχυση, αλλά έχει πλέον αρχές.
Κρίμα που η Τούμπα ήταν άδεια. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ έπρεπε να ζήσουν από κοντά αυτό το μεγάλο βράδυ που ο ΠΑΟΚ τους χρωστούσε. Μπορούν πάντως να είναι βέβαιοι ότι ο ΠΑΟΚ είναι σε εξαιρετική κατάσταση. Ξεπεζεύοντας από το καλάμι κατανοείς τις πραγματικές διαστάσεις του κόσμου. Κι αν αφήσεις κατά μέρος τις δικαιολογίες μπορείς να κάνεις πολλά και σπουδαία. Όπως το να παίξεις στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ, προνόμιο που αποκτάς καταθέτοντας πίστη και ιδρώτα. Δεν στο αγοράζει κανείς.
